Pamiątkowe zdjęcie rezerwistów z 36. pułku artylerii polowej (Feldartyllerie-Regiment Nr 36) z 1908 roku. Żołnierze tej jednostki stacjonowali w koszarach na rogu ulic Rybaki Górne i Wałowej.

Widok na Główne Miasto od strony Starej Motławy: w głębi widoczne wieże Ratusza Głównego Miasta i kościoła Wniebowzięcia NMP. Na pierwszym planie kamieniczki znajdujące się wzdłuż nabrzeża Motławy, po prawej strony fragment Zielonej Bramy wraz z Zielonym Mostem.

Budowę bramy i dwóch wież rozpoczęto w 1517 r. Z powodu kształtu nazwano je Basztą Stągiewną i Stągwiami Mlecznymi. Można spotkać określenie na mniejszą basztę: Stągiewka lub Baszta Śmietanowa.

Żaglowa łódź rybacka przed Halą Plażową. Rodzina rybaków suszy ubrania na łodzi. W oddali widoczna Hala Plażowa, molo i męskie łazienki kąpielowe. Obieg 1908 rok.

Charakterystyczne dla Gdańska były ciasne zaułki otaczające prawie każdy kościół śródmieścia. Wojna zniszczyła większość z nich. Za najlepiej zachowany można uznać Zaułek Świętojański (dziś „Zachariasza Zappio”). Uliczka otaczająca kościół św. Jana, a właściwie plac, na którym stoi, był od początku związany z kościołem. Określano go jako Cmentarz Świętojański (1577 Johanniskirchhof), lub – do 1945 – Przy Kościele Św. Jana (1822 An der Johanniskirche). Tego rodzaju nazwy oddawano po polsku jako Zaułek, w tym przypadku Świętojański, ale w 1945 o tej uliczce zapomniano. W 1999 roku nadano jej nazwę Zaułek Zachariasza Zappio – nie wiedząc, że zasłużony dobroczyńca kościoła w XVII wieku ma już swoją ulicę: Czopową. Prawidłową nazwą jest Zaułek Świętojański.

Gdańsk - Stogi, widoczna promenada biegnąca wzdłuż plaży i dochodząca do Hali Plażowej (obiekt nie istniejący), której właścicielem był Alfred Grabow. Na pocztówce podany numer telefonu do właściciela. Pocztówka w obiegu od 24 VIII 1928 r.