Widok na Długi Targ z okien Ratusza Prawomiejskiego. Na pierwszym planie Studnia Neptuna, a za nim rząd dorożek.

Członkowie stowarzyszenia Rheinländer w przebraniu na schodach Ratusza Głównego Miasta. Stowarzyszenie Rheinländer dbało o zachowanie i utrzymywanie rytuałów (Nadreńskich) obchodzenia karnawału. Były to m.in. palenie słomianych kukieł, toczenie płonącego koła z góry w dolinę czy karnawałowa kąpiel na czczo w celach zdrowotnych.

Karta z publikacji "Gdańsk w starych rycinach" zawierającej 23 ryciny Johanna Carla Schultza.

Rankiem 23 sierpnia 1907 r. kilka sygnałów że coś złego się dzieje (spaczone drzwi, odpadające tynki, pękające ściany) w dwóch sąsiadujących kamienicach, pozwoliły na udaną ewakuację niemal wszystkich osób w nich zamieszkałych. Na szczęście nikt nie zginął a z tych, co nie zdążyli uciec, najboleśniej skutek katastrofy odczuła panna Kiedrowski, gdy spadając do piwnicy zmiażdżyła obie stopy. Straty materialne były z kolei bardzo duże, oprócz całkowitego zniknięcia obu kamienic (uchowały się jedynie szczyty od strony bazyliki Mariackiej) zniszczony był także całkiem spory majątek osób tam zamieszkujących, jak choćby wspomnianej panny Kiedrowski, która prowadziła sklep z tapetami i które to wszystkie uległy zniszczeniu. Obaj właściciele, rencista Franz Feichtmeyer posiadacz domu z nr 48 oraz Paul Nachtigal handlujący kawą z nr 47, po katastrofie nie byli już w stanie odbudować swych domów i obaj sprzedali je sąsiadowi z nr 45/46 p. Bernardowi Braune, który w przeciągu dwóch lat postawił nowe budynki.

Schody i portal z herbem Gdańska nad wejściem do Ratusza Głównego Miasta. Widok od strony ulicy Długiej (Langgasse).

Obszerny hol w Nowym Domu Ławy zwany Sienią Gdańską (Danziger Diele), służył od 1901 r. jako miejsce ekspozycji różnych dzieł gdańskich rzemieślników, w sporej części pochodzące kolekcji Lessera Giełdzińskiego.