Widok ulicy Oliwskiej w kierunku kościoła Wniebowstąpienia, od strony skrzyżowania z ulicą Wilków Morskich. Z zabudowy po prawej strony przetrwała jedna kamienica, nr 53/54.

Perspektywa ulicy Oliwskiej w kierunku Brzeźna, fotografia wykonana z wieży kościoła św. Jadwigi. W głębi kominy rafinerii cukru. Przed nimi szczyt poczty przy dworcu kolejowym. Obieg 1907 r.

Widok na nabrzeże w Nowym Porcie. Brak jeszcze charakterystycznych sylwetek kościoła i spichlerza Anker. Obieg 1900 r.

Widok z przystani na Westerplatte w kierunku Nowego Portu. Po prawej widoczny spichlerz "Anker" z 1909 r., w tle wieże Kościoła Wniebowstąpienia z 1905 r.

Pocztówka ukazująca wzniesiony w 1841 r. drewniany, ewangelicki Kościół Wniebowstąpienia i nową, ceglaną wersję tego kościoła z 1905 r. Obieg 1907 r.

Fragment Oliwskiej, który przetrwał. Dziewczynka stoi koło domu nr 64. Mieścił się tu katolicki dom spotkań. Widoczna wieża kościoła św. Jadwigi. Obieg 1917 r.

Zdjęcie wykonane zostało ze statku na Martwej Wiśle. Dachy domów to zabudowania ulicy Zamkniętej. Nad dachami góruje bryła kościoła ewangelickiego, za nim widoczny jest elewator zbożowy Simona Ankera. Dom z dwoma kominami na dachu to hotel Lubeck (Oliwska 6-7).

Fotografia powstała ok. 1905 r. w krótkim okresie istnienia jednocześnie starego i nowego kościoła ewangelickiego w Nowym Porcie. Po lewej drzewa lokalnego Małego Błędnika (Irrgarten). Obieg 1910 r.

Na górnym zdjęciu widzimy tory kolei wąskotorowej łączącej Osice z cukrownią w Cedrach Wielkich. Za drzewami widoczna wieża kościoła z przełomu XIV i XV wieku. Na zdjęciu dolnym gospoda Richarda Blocka -jej wschodnia część zachowała się do dzisiaj i pełni funkcję świetlicy wiejskiej.

Pocztówka dwuobrazkowa pokazująca kościół św. Wojciecha (przy Trakcie św. Wojciecha 440) oraz kaplicę pod tym samym wezwaniem (na pobliskim Wzgórzu św. Wojciecha). Początki kościoła sięgają XII w. i działalności przybyłych tu benedyktynów. Kościół tutejszy był poddawany rozbudowie; w 1537 r. uległ pożarowi. Odbudowany jeszcze w tym samym stuleciu, rozbudowany w XVII w. W XVIII w. gospodarzami byli tu misjonarze Wincentego a Paulo.

Pierwsze zdjęcie przedstawia dzisiejszą ulicę Osadników Wojskowych w Cedrach Wielkich. Na ulicy tej obok kościoła parafialnego i budynków mieszkalnych znajdowało się kilka stawów pełniących funkcję zbiorników przeciwpożarowych. Po lewej stronie widoczny duży dom podcieniowy- własność rodziny Frowerk. Na zdjęciu lewym przedstawiono kościół parafialny z pierwszej połowy XIV wieku. Zniszczony w 1946 roku, został odbudowany pod koniec lat osiemdziesiątych XX wieku. Z dawnego wyposażenia zachował się dzwon odlany 1647roku przez słynnego gdańskiego ludwisarza Gerta Benninga. Na dolnym zdjęciu widzimy duży murowany dom, opisany jako siedziba urzędu obwodowego. Budynek zachował się do dzisiaj (Osadników Wojskowych 53-55).

Kościół Świętego Wojciecha (bryła kościoła z przełomu XIV-XV wieku) z zachowanymi we wnętrzu ciekawymi elementami wyposażenia z XVI-XVIII wieku. Przy kościele okazała plebania-dawny dom zakonny misjonarzy Świętego Wincentego a Paulo.

W lewym górnym rogu karczma Dawida Thissa dawniej będąca własnością Gustawa Goergensa (dzisiejsza posesja nr 31). Prawy górny róg to widok kościoła od strony północnej. Na dole widzimy drewnianą plebanię stojącą kiedyś na północ od świątyni. Na zdjęciu czwartym prywatny dom naczelnika gminy (sołtysa). Prawdopodobnie to istniejący do dzisiaj, mocno przebudowany dom stojący na posesji nr 40.

Na górnym zdjęciu widzimy dzisiejszą ulicę Osadników Wojskowych. Obok kościół z pierwszej połowy XIV wieku, rozbudowany w późnym średniowieczu (dobudowano boczne nawy). Opuszczony po wojnie, został wysadzony i spalony w 1946 roku. Odbudowany pod koniec lat osiemdziesiątych XX wieku, pełni dzisiaj funkcję kościoła parafialnego pod wezwaniem Aniołów Stróżów. Na zdjęciu dolnym, istniejący do dzisiaj dom (Osadników Wojskowych53-55), będący ówcześnie siedzibą urzędu obwodowego.

Część środkowa ołtarza głównego znajdującego się w prezbiterium Kościoła Wniebowzięcia NMP na terenie Głównego Miasta w Gdańsku. W tej części ołtarza została ukazana scena ukoronowania Najświętszej Maryi Panny. Ołtarz został wykonany pod kierunkiem rzeźbiarza Michaela z Augsburga przebywającego w Gdańsku 1510 – 1526. Dzieło zostało ukończone w 1517 r.

Pożar dachu i wieży kościoła św. Katarzyny spowodowany uderzeniem pioruna 3 VII 1905 r. W czasie pożaru spłonął carillon zamontowany na wieży w 1738 r.

Gdańsk, kościół św. Trójcy Danzig St. Trinitas – Kirche Na zdjęciu widoczny jest kościół św. Trójcy wraz z kaplicą św. Anny, w scenerii zimowej. Kościół św. Trójcy został wybudowany w średniowieczu przez franciszkanów przybyłych do Gdańska na początku XV w. Pierwszy ich kościół powstał w latach 1422 – 31 i nosił wezwanie Wieczerzy Pańskiej. W czasie rozbudowy kościoła i klasztoru (na przełomie XV i XVI w., dobudowano trójnawową halę do pierwotnego kościoła, przeznaczając go na prezbiterium. Wtedy też do nawy południowej kościoła dobudowano kaplicę św. Anny, w której odbywały się nabożeństwa w języku polskim (po przejęciu świątyni przez luteran, uczestniczyli w nich Polacy tego wyznania). Jednym z zasłużonych kaznodziejów luterańskich posługujących w kaplicy był Krzysztof Celestyn Mrongowiusz.

Na zdjęciu widoczny jest kościół św. Trójcy (jego fasada zachodnia z charakterystycznym gotyckim szczytem) wraz z kaplicą św. Anny. Kościół św. Trójcy został wybudowany w średniowieczu przez franciszkanów przybyłych do Gdańska na początku XV w. Pierwszy ich kościół powstał w latach 1422 – 31 i nosił wezwanie Wieczerzy Pańskiej. W czasie rozbudowy kościoła i klasztoru (na przełomie XV i XVI w., dobudowano trójnawową halę do pierwotnego kościoła, przeznaczając go na prezbiterium. Wtedy też do nawy południowej kościoła dobudowano kaplicę św. Anny, w której odbywały się nabożeństwa w języku polskim (po przejęciu świątyni przez luteran, uczestniczyli w nich Polacy tego wyznania). Jednym z zasłużonych kaznodziejów luterańskich posługujących w kaplicy był Krzysztof Celestyn Mrongowiusz. Na zdjęciu uwidoczniony jest też dziedziniec utworzony przez otaczające go budynki kościoła i kaplicy św. Anny oraz średniowieczny mur, na którym od strony północnej osadzony jest dom kazalnicowy. Jest to przykład domów galeriowych budowanych niegdyś w konstrukcji szachulcowej dla ubogiej ludności miasta. Ten zaś wzniesiono na potrzeby Gimnazjum Akademickiego funkcjonującego od poł. XVI w. w dawnym klasztorze franciszkańskim.

Nawa boczna kościoła św. Jana. Po prawej widoczne wejście po schodach do biblioteki Zachariasza Zappio.

Na zdjęciu widoczny jest ceglany, gotycki kościół św. Jana zbudowany w północnej pierzei ul. Świętojańskiej (u zbiegu z ul. Minogi). Początek budowy datuje się na 1370 r. (w miejscu wcześniej wybudowanej kaplicy). Najpierw był filialnym wobec kościoła św. Katarzyny na Starym Mieście; od 1454 r. parafialny dla płn. części Głównego Miasta. Na zdjęciu ukazane są także szczyty kamienic wznoszących się w sąsiedztwie kościoła, od strony wschodniej (otaczających ob. Zaułek Zachariasza Zappio).

Wnętrze największej gdańskiej świątyni, vczyli kościoła Wniebowzięcia NMP, której początki sięgają czasów krzyżackich i jednocześnie lokacji Głównego Miasta Gdańska. Pełnił on rolę fary tej części miasta. Był on sukcesywnie rozbudowywany, aż osiągnął ostateczny kształt w początkach XVI w. W 2 poł XVI w. został przejęty przez luteran. Przez kilkaset lat pełnił rolę najważniejszej świątyni luterańskiej w Gdańsku. Bogate wyposażenie uległo w dużej mierze zniszczeniu lub rozproszeniu w czasie II wojny światowej. Dotyczy to również ambony, która widoczna jest na zdjęciu. Jej miejsce po II wojnie zajęła ambona z kościoła św. Jana.

Kościół wzniesiono w latach 1422-1433 stanowiący rdzeń obecnego prezbiterium. W 1484 podjęto rozbudowę świątyni. Do 1495 roku przebudowano prezbiterium, następnie powstał trójnawowy, halowy korpus nawowy

Kaplica pw. Niepokalanego Seca Maryi należąca do szpitala katolickiego NMP prowadzonego przez boromeuszki, znajdującego się przy zbiegu ulic Łąkowej i Śluza w Gdańsku wybudowana latach 1857–1860 według projektu Juliusa Lichta, rozbudowana dwukrotnie: w 1894 r.oraz w 1911. Służyła jako obiekt sakralny katolickiego szpitala NMP otwartego w 1853 r. Obecnie pełni funkcję kościoła parafialnego dla Dolnego Miasta pw. Niepokalanego Poczęcia NMP.

Dworzec Gdańsk - Główny wzniesiono po niwelacji fortyfikacji miejskich u schyłku XIX w. Pierwszy pociąg odszedł do Tczewa 30 X 1900 r. Budynki nawiązujące do gdańskiego renesansu zaprojektowali Alexander Rüdell i Paul Thoemer. Budowę wykonała gdańska firma Hermanna Prochnowa. Hełm wieży zegarowej nawiązuje kształtem do kształtu zwieńczenia wieży gdańskiego kościoła św. Katarzyny.

Na zdjęciu widoczna jest gotycka ceglana bryła kościoła św. Mikołaja zwieńczona charakterystyczną wieżą nakrytą spiczastym hełmem. Kosciół wznosi się na terenie Głównego Miasta, w północnej pierzei ul. Świętojańskiej. Budynków tworzących pierzeję południową nie odbudowano po II wojnie światowej. Gospodarzami kościoła są dominikanie, którzy posługiwali w Gdańsku od 1227 do 1833 r. Po raz drugi przybyli do Gdańska po II wojnie światowej. Pierwsze dwa nieistniejące kościoły noszące to samo wezwanie wznosiły się w miejscu klasztoru dominikanów, czyli na północ od obecnego. Ten zaś wzniesiono w początkach XIV w. (po zniszczeniu XIII – wiecznego kościoła w czasie brandenbursko – krzyżackich walk o Gdańsk w 1308 r.).

Ulica Świętojańska została wytyczona na Głównym Mieście w 1349 r. W pierzei północnej wybudowano najpierw kaplicę, następnie w 1370 r. zaczęto wznosić na jej miejscu murowany kościół św. Jana. Początkowo filialny względem kościoła św. Katarzyny, od 1454 r. parafialny dla północnej części Głównego Miasta.

Budowa kościoła św. Brygidy trwała od 1396 r. do 1512. Widok od strony kościoła św. Katarzyny. Obieg 1902 r.

Widok w kierunku kościoła mennonitów na Biskupiej Górze. Po prawej Kanał Raduni. Z lewej strony biegnie obecnie ulica Okopowa. Pocztówka wydana przed 1905 r.

Wieża kościoła Mariackiego, zwana Grubą Maryśką, i cztery mniejsze wieżyczki. Widok od wschodu. Dzwon w Wielkiej Sygnaturce był połączony z zegarem groblowym i wydzwaniał godziny. Pocztówka wydana przed 1905 r.

Dworzec Główny kilka lat po zbudowaniu. Hełm nawiązuje do hełmu kościoła św. Katarzyny. Obieg 1905 r.

Kościół św. Barbary na Długich Ogrodach powstał z przebudowanej kaplicy w 1436 r. W 1456 r. został podniesiony do rangi kościoła parafialnego. Wielokrotnie uszkadzany. Obieg 1901 r.

Fragment Górnego Wrzeszcza z charakterystyczną, strzelistą wieżą kościoła św. Piotra i Pawła przy ul. Sobótki 20 (poświęcony 6 X 1899 r.), jako parafialny nowej parafii ewangelickiej. Dziś parafialny katolickiej parafii wojskowo - cywilnej Matki Odkupiciela. Na pocztówce, na dalszym palnie widoczna Góra Jana (inaczej zwana Wzgórzem Zinglera lub Lisim Wzgórzem). Pocztówka w obiegu od 6 X 1903 r.

Panorama Górnego Wrzeszcza roztaczająca się ze Wzgórza Zinglera (zwanego także Lisim Wzgórzem lub Górą Jana). Znajdowała się tu od ok. 1850 r. Restauracja Zinglera, która pełniła także rolę schroniska dla amatorów pieszych wycieczek oraz bramy zaczynającego się tutaj Parku Jaśkowej Doliny. Tu rozpoczynały się ścieżki biegnące po tym terenie - w różne strony. Na pocztówce wyróżnia się charakterystyczna strzelista wieża kościoła św. Piotra i Pawła, do 1945 r. - ewangelickiego kościoła Lutra (parafialnego, poświęconego 6 X 1899 r.). Ob. jest to kościół katolicki, parafialny po ustanowieniu parafii wojskowo cywilnej Matki Odkupiciela.

Fragment Wrzeszcza Górnego widziany zapewne ze Wzgórza Zinglera (zwanego też Lisim Wzgórzem lub Górą Jana) z górującą wieżą dawnego kościoła (ewangelickiego) Lutra (ob. katolicki kościół św. Piotra i Pawła) oraz w oddali po lewej stronie - wieżą katolickiego kościoła Najświętszego Serca Jezusa.

Projektantem Lutherkirche (kościoła pw. św. Apostołów Piotra i Pawła we Wrzeszczu) był Gotthilf Ludwig Moeckel. Nadał mu styl neogotycki.

Kościół Lutra poświęcono 6 października 1899 r. Pełnił funkcję pomocniczą wobec kościoła św. Elżbiety, który był kościołem garnizonowym. Obecnie jest to kościół pw. św. Apostołów Piotra i Pawła. Obieg 1915 r.

W 1923 powstał społeczny komitet budowy kościoła w Jelitkowie. 1 kwietnia 1925 roku rozpoczęto kopać fundamenty, a 26 kwietnia ks. Franciszek Berendt wmurował kamień węgielny. Kaplicę ukończono 8 sierpnia 1925 roku. W 1979 kaplicę rozebrano i na jej miejsce wybudowano kościół parafialny pod wezwaniem Piotra i Pawła.

Pogódki- wieś kociewska położona w gminie Skarszewy. Na zdjęciu ołtarz w barokowym kościele pw. św. Piotra i Pawła. Ta osiemnastowieczna świątynia powstała na miejscu starrszego, z XIII wieku, kościoła cysterskiego

Pogódki- wieś kociewska położona w powiecie starogardzkim, w gminie Skarszewy. Na zdjęciu ołtarz i wnętrze barokowego kościoła pw. św. Apostołów Piotra i Pawła, wybudowany przez cystersów w latach 1701-1715.

Pocztówka "Pozdrowienia z Kłodawy) (niem. Kladau), przedstawiająca widok na wieś od strony rzeki. Z daleka majaczy wieża kościoła ewangelickiego (dziś pozbawiony wieży budynek pełni funkcję mieszkalną). Na dole widzimy sklep mięsny A.Zellera.